bozarmış

bozarmış
f. sif. Boz hala gəlmiş, rəngi dönmüş, boz olmuş. Soyuqdan bozarmış əllər. Gündən bozarmış yarpaqlar. – <Rəfizadənin> . . sürtükünün bozarmış mahudu ilə şəvə kimi parlayan atlaz yaxalıq bir-birinə uymurdu. M. S. O.. <Kor kişinin> yıpranmış vücudu, bozarmış saç-saqqalı yaşının əllidən artıqlığını . . bildirirdi. S. H..

Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • bozarık — sf., ğı Bozarmış olan …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • bozarmak — nsz 1) Boz renge girmek Eski bozarmış çarşaf yatağın ortasında toplanmıştı. A. Kutlu 2) Renk değiştirmek, rengi atmak …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • işine gelmek — çıkarına, amacına, düşüncesine uygun olmak Yattığı yerden işine gelen kararları onaylar, hoşlanmadıklarını bozarmış. T. Halman …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • ağarmış — f. sif. 1. Ağ olmuş, tamamilə çallaşmış. Ağarmış baş, saqqal. – Gəldiyev nəzərini kişinin ağarmış saçlarına salmışdı. M. C.. 2. Bozarmış, solmuş, rəngi dönmüş, rəngi çevrilmiş. Ağarmış parça …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • atlaz — is. <ər.> 1. Üzü hamar, parlaq ipək parça növü. Get atlazın yaxşısından; Yaşılından da al gətir! Aşıq Hüseyn. // Atlazdan tikilmiş. Mən aşıq gül əndama; Çıxıbdır gülən dama; Olam bir atlaz köynək; Yaraşam gül əndama. (Bayatı). . . Sürtükün… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • bozartı — is. 1. Bozarmış rəng. 2. Uzaqdan görünən boz rəngli şey …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • göyərmiş — 1. f. sif. Göy rəng almış, bozarmış. Soyuqdan göyərmiş əllər. Zərbədən göyərmiş qol. – Xəlil soyuqdan göyərmiş əllərini bir birinə sürtdü. İ. Məlikzadə. 2. f. sif. Yaşıllaşmış, bitmiş, cücərmiş. Göyərmiş çöllər. – <Cavad:> Oyanıb… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • ilğım — is. məh. Quru (susuz) çöllərdə buxarın yerə yayılıb uzaqdan su kimi görünməsi hadisəsi; sərab. Bizim Əmirxan da ilğımlar kimi; Gah gözə görünür, gah qaçır gözdən. S. V.. Mən ilğımın nə olduğunu coğrafiya dərsində oxumuşdum. . İ. Ə.. Dərənin… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • ixtiyar — 1. is. <ər.> 1. Öz arzusu və iradəsi; öz iradə və arzusu ilə hərəkət etmə. İxtiyar özündədir. Öz ixtiyarı ilə. İxtiyarına buraxmaq. // Bir şeyə hüququ çatma, bir şeyi etməyə, sərəncam verməyə haqqı, səlahiyyəti olma; haqq, hüquq, səlahiyyət …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • ləhləmək — f. Bərk qaçmaq, yerimək, yoxuş çıxmaq və s. nəticəsində, yaxud hərarətin təsirindən tez tez və ağır nəfəs almaq, tövşümək (adətən heyvanlar haqqında). Atlar ləhləyir. Quzu istidən ləhləyir. – Ləhləyirlər, tərləyirlər, əl üzləri qızarmış; Bir… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”